Eindelijk. De kop is eraf. De eerste wedstrijden van het nieuwe seizoen zijn gespeeld. In ons geval nog maar drie, omdat we al een keer uitgeroosterd waren en onze tegenstander op speeldag 1 helaas geen team op de been kon brengen. De wedstrijden die we wel gespeeld hebben, uitbeurten bij IFC en bij DFC en een thuisduel tegen de Pelies, gingen helaas verloren. Maar dat deert niemand. We zijn weer begonnen.
Zaterdag was de mooiste dag van de week
En je wist als je naar je vriendjes keek
Hier gaan ze heel wat beleven
Een en al herkenning. Toen ik in de jaren 90 de serie All Stars keek, gingen mij gedachten al snel terug naar toen ik zelf 10 jaar was. Het klopte helemaal. Je keek op maandag al uit naar de zaterdag. Natuurlijk, de trainingen waren erg leuk. Maar de wedstrijd op zaterdag, dat was pas echt een feestje. De kers op de taart, het slotstuk van de week. Gewoon, omdat je dan weer met je vriendjes het veld op mocht. Zodra je wakker was (en dat was op zaterdag steevast erg vroeg), trok je je voetbaltenue aan. Klaar voor de wedstrijd. 8.30 uur is voor voetbalouders dan misschien erg vroeg, voor jonge voetballertjes kan de wedstrijd niet vroeg genoeg beginnen. De zenuwen gierden door je lijf. Al helemaal als je door de poort van het Noordpark liep. Dan zag je het hoofdveld al liggen. En dat veld lag er veruit het mooiste bij in oktober/november. Dan lag er een prachtige dauwlaag op. De eerste teamgenootjes waren er al. Je rende gelijk naar ze toe, hup…het veld op. Cornerballen nemen als warming-up, ik weet het nog als de dag van gisteren. Een van ons gooide achter elkaar ballen voor. De rest in de pot, hopend dat die bal een keer voor jouw voeten viel.
Afgelopen zaterdag moest ik er weer aan terugdenken. Jochem en ik stapten uit en liepen naar datzelfde hek. Ongetwijfeld een ander hek dan vroeger, maar zeker weten doe ik het niet. Nog voor de entree vonden ze elkaar. De teamgenootjes van JO11-2. Ze liepen door dat hek, wat ik zelf 40 jaar geleden ook al deed. Ze hadden zin in een potje voetbal. Extra spanning omdat ze thuis speelden. Helaas niet op het hoofdveld, helaas nog geen laagje dauw op het veld. Ik genoot van het moment. Als vader, nog even niet in de rol van coach. Zaterdag is de mooiste dat van de week. Nog altijd.
